The Turn Club – STUDIO GRADY art & art education

In 2017 ben ik lid geworden van The Turn Club. Een initiatief van componist Merlijn Twaalfhoven. Het gaat om een groep kunstenaars en experts die de "kunstenaarsmindset" willen inzetten voor de maatschappelijke uitdagingen van vandaag. Er zijn inmiddels zo'n 250 leden.

Een rode-draadproject van The Turn Club is de "Commitment Monday". Je verbindt je als je dat wilt, een klein jaar lang aan het ontwikkelen van een droom tot een project, met de maandag als actiemoment. Iedere maand is er een gezamenlijke bijeenkomst met de deelnemers en andere belangstellenden.

Ik heb aan de maandagbijeenkomst deelgenomen die ging over het communiceren over je droom, ook als deze nog pril en onaf is. En mensen eraan verbinden. Ik had nog geen droom, maar wel idealen. Een belangrijke invalshoek van mij is de relatie Kunst & Kerk. Ik zie kunst als de mogelijkheid om een gezamenlijk vocabulair te ontwikkelen tussen kerk en maatschappij t.a.v. wezenlijke onderwerpen. Zoals liefde, verdriet, armoede, zorg voor de aarde, vrede en omgaan met culturele verschillen.

Mijn droom
Op deze plek wil ik ideeen formuleren. Pril, onaf, flarden van actiemogelijkheden, mogelijke stappen.
Mocht je willen inhaken of zomaar reageren, dan kan dat via mijn e-mailadres: gradyvandenbosch@kpnmail.nl.

Idee 1: het ontwikkelen van een serie grote posters (bijv zoals op stations) met kunstwerken en teksten, t.a.v. gezamenlijke waarden in kerk en maatschappij.
Misschien i.s.m. organisaties als de PKN, Lazarus, Nieuw Wij, Human, overkoepelende Moslimorganisatie, In Vrijheid Verbonden, Kerk & Wereld.
"May you be known by love" (Paul Field)
Ook bijv.: website, scholenproject, serie kaarten...
Gezocht: kunstenaars, tekstschrijvers/poëten, donateurs, meedenkers, vormgever e.a.

Idee 2: een project waarbij mensen die zijn afgekeurd d.m.v. een kunstproject met rituelen hun kracht en unieke "kleur" gaan ervaren. En hun ervaringen t.a.v. hun situatie delen.
Mogelijk samen met Ida van der Lee.

Idee 3: Zachtheid/zachtmoedigheid als anarchie. Sinds ik enkele jaren terug ernstig ziek ben geweest, kan ik niet meer tegen geweld, conflicten, mensen die mensen kapot maken, bijvoorbeeld op televisie, in het nieuws en op social media. Daarnaast ben ik geinspireerd door Jezus Christus: 'Gelukkig de zachtmoedigen, want zij zullen het land bezitten'. Ik wil mensen graag iets meegeven dat voor mij, en wellicht voor anderen, waardevol is. Ik voel zachtheid als een helend gegeven om me heen en in me. Misschien raakt dit aan idee I. Zeker. Maar ik zit ook aan iets speelsere uitwerking te denken. Bijvoorbeeld knuffels voor volwassenen. Misschien voor mensen in het ziekenhuis, maar eigenlijk voor iedereen. Wil je meedenken? Graag!

Op een andere maandagavond van Commitment Monday, werd ik geïnspireerd door een gast (Klaas Burger), een kunstenaar die projecten doet in het sociale domein. Hoe bouw je een team op, wek je vertrouwen en leg je verbinding met je onderwerp, wanneer dat mensen zijn. Ik zag parallellen met mijn ideeën. Enkele uitspraken die mij raakten: "...geen onderscheid tussen je engagement als mens en je engagement als kunstenaar". "...indelen in kunstdisciplines heeft niks met het gewone leven te maken; mensen willen gewoon aandacht". "...kunst is goed in aandacht krijgen voor blinde vlekken". "...er zijn verschillende vormen van "wij"".

Op een volgende maandagavond inspireerde gastspreker Pieter Spinder, oprichter van een opleiding voor wereldverbeterende ondernemers (Knowmads). Van de vele strategische tips en waarden die hij gaf raakten me o.a.: "dive deep: dingen uitproberen, tot het gaatje gaan waar het bij jou om gaat", "loving attention, voor elk aspect van je project, zoals je team" en "jij hebt unieke antwoorden". Ook zijn vertrekpunt resoneerde bij mij: "personal being ipv personal doing".

Op een van de Turn Club avonden kreeg ik een waardevol inzicht. In een gesprek met een lid (geen kunstenaar) dat werkte in Utrecht met sociale problematiek, waar ook cultuurprojecten een rol spelen. Ik vroeg of ook kerken daarbij betrokken zijn en of de culturele poot aan zijn projecten meehelpen kerk en maatschappij met elkaar te laten communiceren. Hij vertelde dat de "taal" de kerken in de weg zit. En dat "cultuur" als "smeerolie" werkt in de communicatie tussen kerk en maatschappij, t.a.v. sociale problematiek. Voor mij een extra motivatie om me te focussen op kunst en cultuur als bindmiddel tussen kerk en maatschappij, en als gezamenlijke, overbruggende "taal" in de maatschappelijke uitdagingen van vandaag.

Ik ken niemand die hier ook een passie voor heeft. Lees je dit en wil je met me oplopen, dan hoop ik dat je reageert: e-mail me.

Ik moest denken aan de song van Joan Osborne: What if God was one of us (zie hiernaast).