Gedichten uit de serie Opstanding:
Ontvouwen
Ik schaaf mijn beide knieën aan de schuld
maar ik genees van al Uw wonden
in de nacht waarin het wonder
dat ik vind
wat U ontvouwde
als mijn ziel
.
.
Druppels
Volmaakt als druppels: ogenblikken die kloppen
Zou opstanding zijn zoveel druppels dat het gaat stromen
tot er geen houden aan meer is
.
.
Aangeroepen
Zo aangeroepen door het Licht
dat de wet van onomkeerbaarheid
weerloos wordt
en aardedonker zwaartepunt
thermiek voortbrengt
een onomwonden nieuwe lichaamstaal
slaat haar ogen open
zo te worden opgewekt
en gaan
.
.
Diverse thema's:
Ontferming
Iemand zei me er is hemel
maar ik vond haar niet
want ik kende de dingen
alleen met mijn eigen aard
Toen nam haar licht
behoedzaam en bewogen
de hunkerende ruimte in
en vormde zich naar mijn kreten
zo liet zij zich ontdekken
ik vond haar
.
.
God
Zoals de blaadjes van een bloem
chrysantenwit met zon
een zilveren ziel
je blik ontkwijnt mijn stof
en vloeit mijn tegendelen heel
jij wezenswitte woning
waar ik weet
en rust
en
.
.
De momenten
Ik tel tot honderd met mijn ogen dicht
de wurggreep van de angst
lost op in dit gebed
te weinig stof voor woorden
maar in het spoor
van de momenten
verzamelt zich een eeuwigheid
aan liefde
.
.
Uit Water
Er filtert stem
als lichtval in mijn huid
Zo zal het zijn
als u die zuiver water bent
mij vindt
en met mij onder gaat
verpurperd wordt
mij tot het einde
van de tombetijd
omkomt
Zo zal het zijn
totdat u mij
uit water schept
herschept
uit fluisterende overvloed
en opheft
naar de zon
L’chaim
.
.
Doop
De hand die liefde geeft
is het begin en einde
is zintuig van de heelheid
is huid van teder woord
Zij maakt de dauw tot sterren
en geeft ons licht uit onschuld
Het hart dat liefde geeft
laat ons als lied herboren
in eeuwg ochtendgloren
nog voor de eerste adem
ontluiken in het water
ontwaken als een kind
(Gepubliceerd in PKN Kerkinformatie, April 2008)
.
.
Herbergzaam
Deze plek, de warmgrijzige
heide met een vermoeden van paars
en een bonkige zachtheid
geruststellend als vaderlijke knikjes
Deze plek onder de langzaamaan
ontketenende meizon die onverwacht
en volkomen samenvalt
met aangekomen zijn
na vergeefs nagejaagde oorden
en ongastvrij bevonden luchtkastelen
argwanende pleisterplaatsen
Het is hier, lichtgevend beige gras rijst op
als een aaibare Geest Gods
waartussen zich eeuwige liefde nestelt,
Deze herbergzame aardehemel
waar U mij bezielt, waar ik werd
verwacht en gestild
.
.
Wake
Zo innerlicht bewoond
mijn rouwend onvermogen
de zonneklare ziel
die in de groeve welt
van mijn versteende schaduw
de ongeboren dag
die in mijn lijden kiemt
en ademt voor ons beide
het al aanwezig hart
dat aanligt aan mijn stof
mijn rouwend onvermogen
zo licht, zo innerlicht bewoond
.
.
Een stukje mij
Er valt een stukje mij
een dwarreling ik kijk ernaar
hoe lang en ook hoever
het gruis van andere uren
dicht zichzelf eenvoudig toe
dat het zich verwijderen moet
van mij
Tergend roekeloze vrije val
tot alles is afgedaald
het einde van de wereld
Ik leg mijn hand op de bodem
en wacht
Een stilte als een wervelwind
verdeelt zich over mij
en echoot al mijn delen
ik vind mijn andere hand
en ik bid
.
.
Liefde:
Simcha
Zoals ik me niet afvraag
of een steen bij elkaar hoort
of het groen van het gras bij elkaar hoort
of de ademhaling bij elkaar hoort
zo vraag ik me niet af of wij bij elkaar horen
het is als denken dat er zoiets als een zonder jou bestaat
maar dat bestaat helemaal niet
alsof leven op weg zou kunnen zijn naar zichzelf
of daar vandaan
jij hebt de vorm van mijn ziel
en het gewicht van mijn hart
hoe dat alles nog nader is
dan blauw in paars en huid in warmte
dat vier ik
zoals blijdschap bij elkaar hoort
in jouw ogen
.
.
Diversen algemeen:
KIND IN HORST
Als je dan in het heilige der heilige naar binnen ging
en er al een paar strobalen weg waren
dan ging je bouwen
hutten, doorgangen, hoogtes, laagtes
Je droomde een leven
waarin alles mogelijk was
opgewonden ogen en wangen
sjouwen, spelen in de loods
Als je dan de kleine schuilplaats opzocht
achter de bank, een lege wasmiddelemmer
vol met stofjes
dan ging je knippen,
naaien, passen, popjes, poppen,
kleertjes, kleuren, restjes
Een wereld als een regenboog
werd je eigen minimode
Als je dan met klaterende blik tussen de eenden stond
onafzienbaar weids gekwaak
om ze te vangen
zij aan zij met broers en papa, wit gewoel,
in de wagens, spel en werk
En dan zijn ze weg
en hoorde je ze jaren later
nog steeds snateren in je ziel
Als je dan naar het groenbeschutte kerstfeest ging
zondagschool met mandarijn en boekje
dan ging je zingen
’t was nacht in Bethl’ems dreven
Je droomde dat leven
opgewonden ogen en wangen
stro in de kribbe
en jij op die eeuwige plek
(Gepubliceerd in de bloemlezing: "Wie zag ooit witte pauzen? Ermelo in gedichten" 2019)
.
.
Schilderen
Geen haar op mijn hoofd die er aan denkt
om een koe te schilderen, of een geit, of een gedicht
te laat, het is al begonnen, zwart wisselt zich af met wit
dan toch maar geen kwast, ik kies een tak en kom
met inkt en water en een spons en plantenspuit
en een woordenboek als liniaal, een os kan ook niet
in mijn vaders varkensschuur was ik een kind
maar nu wil ik een olifant of een strontvlieg
met schone pootjes. Kun je ook mee verven,
als hij maar dood is en je voorzichtig doet
motoriek zit in je fantasie, niet in je handen
alles druipt aan alle kanten, nou en?
de tak tekent zichzelf en gaat op reis
buiten het papier, in het gras, in de wei,
in de koffie (niet meer te drinken), in Afrika
waar gnoes wonen, een gnoe is ook een rund
ja alles kan, maar met een koe kun je niet
in je eentje schilderen, niet te tillen
alhoewel je het papier ook op de grond
kunt leggen en de koe erop kan slepen
maar dat mag je niet hardop denken, dan
worden mensen boos, het is te lomp voor woorden
(Top 1000 De Gedichtenwedstrijd 2019)
.
.
Recept voor rood
Magenta met 2 druppels geel
levert een schitterend oranjerood op
Als je goed kijkt
zie je daarin de diepzeebodem
met nog onontgonnen levensvormen
1 druppeltje zwart erbij
en er is de warmte van de schaduw
die een open haard geeft
bewegend tussen zijn en niet zijn
de tijd in tedere kreukels
Even een waarschuwing:
gebruik van vermiljoen
maar een toefje, zo groot als 3 mierenpootjes
zonder meer het hoogste rood
volmaakt omvat door het pupil,
en losgezongen als een aria
Wat nou zo gek is,
het rode haar van Chris,
dat is niet rood maar oranje (met grijs)
Hoe vind je dat, nou hij vond mij
door mijn menu van kunst en geloof
Kus op de eerste date
tussen vermiljoen en schaduw
Kriskras als vliegtuigstrepen in de lucht
woelen de lokjes om zijn hoofd,
en tegelijk warm neuriënd als de opgaande zon
Ik kies een toon (wij tekenen samen)
en maak een lijn op papier,
“volg mij” zegt de lijn.
Nee, volg mij, zeg ik.
Ik leid de rosso Posca marker, als de route 66
het witte achterland ontsluitend
Zullen we knuffelen?
Ik leg mijn hand om zijn oranje baard
Magenta met 4 druppeltjes geel
(Top 1000 De Gedichtenwedstrijd 2020)